Claudy
55 jaar, vrijwilligster voedselbank

Klachten: depressie, psoriasis, slaapproblemen, ME/CVS chronisch vermoeidheid, long covid, migraine, nekklachten, rug-schouderklachten, tinnitus, zenuwpijnen, beenklachten.

Na covid kwamen daar diverse klachten bij, passend bij long-covid: gewrichtspijn, zenuwpijn, migraine/hoofdpijn, heftige pijnen tussen de schouderbladen, nek en schouders, pijn in de wervelkolom, pijnlijk en zware armen en benen, wattenhoofd, slecht geheugen, concentratie en focus, wazig zicht, oorsuizen, prikkelgevoeligheid voor licht en geluid, ontregelde lichaamstemperatuur, wisselende hartslag en bloeddruk.

Ik ben Claudy, getrouwd en trotse moeder van 2 volwassen kinderen. In mijn leven heeft een psychische aandoening ruim 30 jaar een grote rol gespeeld, waardoor ik veel ‘ervaring’ opdeed binnen de GGZ. In 1991 en 1997 kreeg ik een psychose, waarna ik altijd bang bleef voor herhaling. Ik had veel moeite om de stabiliteit in mijn stemming terug te vinden. Ondanks opnames, gesprekstherapie en medicatie, had ik regelmatig depressieve en onrustige periodes. Ik kreeg de diagnose bipolaire stemmingsstoornis.

Altijd bleef ik positief en strijdlustig, zelfs tijdens depressies, maar dat putte mij tegelijk enorm uit. Dit leidde zelfs tot meerdere opnames in de GGZ wegens totale uitputting. In 2006 kreeg ik de diagnose chronisch vermoeidheidssyndroom, maar daar was geen behandeling voor. Buiten mijn normale nachtrust sliep ik overdag nog een paar uur. Toen de kinderen klein waren had ik een rolstoel om af en toe een uitje te kunnen maken. Mijn man deed het hele huishouden en we hadden hulp van vrienden en de thuiszorg.

Na een flinke medicatie afbouw (o.a. sederende medicatie, stemmingsstabilisatoren en antipsychotica) in 2011, ging het een paar jaar wat beter met mij, totdat in 2017 mijn moeder overleed. Ik kreeg opnieuw een depressie die niet meer wegtrok, ook niet na een opname van een paar maanden.

In oktober 2020 kreeg ik corona en dat was de genadeklap. Mijn leven kwam ruim 2,5 jaar tot stilstand. Een paar weken na de infectie (die hooguit een vervelende rare griep was geweest), stortte ik in. Ik raakte aan huis gebonden en was 85% van de tijd bedlegerig door invaliderende uitputting. Ook kwamen er toen diverse lichamelijke klachten bij die passend waren bij long-covid. Vaak lag ik met oordopjes in en een oogmaskertje op, in bed wegens prikkelgevoeligheid. Mijn zenuwstelsel was ernstig ontregeld.

In december 2021 werd de hele situatie mij te zwaar. Ik kon het niet meer aan en vroeg om shocktherapie voor mijn depressie. Ik kwam in aanmerking voor een vrij nieuwe intensieve behandeling, rTMS, waardoor de depressie uiteindelijk wegtrok. Lichamelijk veranderde er echter niets. Mijn situatie bleef nog ruim 1,5 jaar zo enorm beperkt.

In april 2023 was ook lichamelijk alles onderzocht en er was geen verklaring te vinden voor mijn klachten. Ik “moest ermee leren leven”, zei mijn huisarts. Dat was voor mij geen optie. Niet veel later vond ik toch nog de sleutel tot herstel! In een boek van Saskia de Bruin waar ze schreef over Dr. Sarno en de mind-body visie.

Ik las daar o.a. over het onbewuste geheugen. Alle jaren had ik bij therapie binnen de GGZ verteld wat ik mij bewúst kon herinneren. Maar 95 % van ons functioneren is gebaseerd op gegevens uit het ónbewuste deel van ons geheugen! Daar zat dus mogelijk nog veel meer waardevolle informatie! Daar zitten oude herinneringen maar ook oud zeer, verdrongen emoties, beperkende overtuigingen en gedachten etc.

Ik leerde dat emoties energieën zijn die kunnen gaan vastzitten en blokkades in je energiesysteem kunnen geven. Dit kan tot allerlei klachten en zelfs ziekten leiden.
Geen wonder dat ik zo uitgeput was, die energiestroom moest weer open! Vrij van blokkades.

Dankzij neuroplasticiteit kunnen veel overtuigingen en gedachten getransformeerd worden. Ons brein maakt eindeloos verbindingen aan en vormt nieuwe breinpaden voor nieuwe gewoontes. Daar ben ik flink op gaan inzetten door het brein nieuwe informatie en gedachten aan te reiken. Visualisaties en affirmaties hielpen hierbij.

Via een schrijfmethode van Nicole Sachs kreeg ik ‘contact’ met de verdrongen emoties in mijn onbewuste geheugen. Ook leerde ik over trauma en dat tijd niet alle wonden heelt. Daardoor besloot ik te gaan schrijven over een belangrijk stuk waar achteraf nog veel emoties vast bleken te zitten.

Toen ik 12 jaar was, stierven binnen 9 maanden tijd twee neefjes en een zoontje van goede vrienden van ons, allemaal compleet onverwacht. De emoties rondom het verlies van mijn neefjes waren teveel voor me. In ons gezin was er geen ruimte voor emoties, dus ik kon mijn verdriet en boosheid niet uiten wat maakte dat ik mij hierin niet gezien voelde. Ik kropte het op en het leven ging door. Doorzetten en positief blijven werden mijn coping mechanismen. “Ik red mij wel, maak je om mij maar geen zorgen”.

Nu er veel emoties alsnog vrijkwamen, volgde er een intensief helingsproces. Er was veel angst en verdriet in mijn lijf merkte ik tijdens schrijfsessies en ademhalingsoefeningen. Ook ervoer mijn zenuwstelsel angst waar het niet nodig was. (Een boterham smeren bijvoorbeeld is geen potentieel gevaar, maar gaf wél een hartslag van 160.)

Met yoga nidra kreeg ik mijn zenuwstelsel in bed rustig, maar bij dagelijkse dingen nog niet. Ik moest mijn brein ervan overtuigen dat er geen gevaar was, want anders sloeg het stresssysteem steeds aan en kreeg ik weer heftige pijn. Door een soort van innerlijke dialogen stelde ik het brein steeds gerust. Kwamen er toch pijnen, angst of verdriet dan stopte ik mijn activiteit en liet ik die pijn of emotie er zijn, totdat die wegtrok en ik weer rustig was. Dan pas ging ik door. Een intensief proces waar ik de tijd voor nam. Niet meer aan mezelf voorbijgaan. Er bleef steeds langer rust in mijn zenuwstelsel!

Door de combinatie van het ‘opruimen’ van de verdrongen emoties en het kalmeren van mijn zenuwstelsel, verdwenen de lichamelijke klachten gaandeweg. Mijn energie kwam terug en geestelijk ontstond er een balans die er eerder nooit was! Die balans is gebleven en dat is heel speciaal! Stap voor stap heb ik activiteiten uitgebreid.

Nu ben ik niet meer bang dat emoties mij ontregelen. Ik weet nu dat het totaal doorvoelen van zelfs heftige emoties mij niet ziek maakt maar dat het mij juist wat wil vertellen. “Luister naar je lichaam” heeft voor mij nu een totaal andere betekenis gekregen. Het lichaam geeft met signalen als pijn en vermoeidheid aan dat er iets ‘niet fijn’ is. Ik hoef dan niet per se te rusten maar onderzoek wat er speelt. Ik word dan stil of ga schrijven. Zo kom ik erachter of ik echt te veel doe of dat ik me onbewust tóch ergens zorgen over maak? Wil er een emotie ‘gezien’ worden? Als dat laatste het geval is laat ik de emotie er zijn en blijf erbij totdat het vanzelf verzacht en wegtrekt. Daarna kan ik vaak gewoon weer door.

Ik kreeg stapje voor stapje mijn leven terug. Eigenlijk kreeg ik niet mijn “oude” leven terug zoals het was, maar een prachtig nieuw leven vormde zich. Ik vierde eindelijk weer eens mijn zo geliefde Limburgse vastelaovend feest!

Helaas kreeg ik in april 2024 de diagnose borstkanker! De ultieme test voor mijn zenuwstelsel kun je wel stellen. Ik zit nu midden in het behandeltraject. 5 maanden chemo, operatie en dan nog bestralingen. Heftig ook weer, maar ik ben vol vertrouwen dat ook dit goed gaat komen.

Ik sta versteld van de draagkracht die ik in deze situatie heb terwijl ik emoties er gewoon laat zijn en mij niet extra sterk houd. Ik schrijf regelmatig de dingen van me af! Ook luister ik regelmatig yoga nidra sessies. Niet meer de schouders eronder “Ik red me wel”, maar veel liever zijn voor mezelf, wat ook wel nodig is in zo’n heftige rollercoaster.
Dat ik nu mentaal zo stabiel ben, zelfs zonder medicatie, is heel speciaal.

Ik vind het belangrijk mijn verhaal te delen, want de mind body visie kan werkelijk een enorm verschil maken t.a.v. aanhoudende klachten op psychisch of lichamelijk vlak. Er is vaak meer herstel mogelijk dan gedacht. Zelfs nog na jaren. Ik deel mijn verhaal ook via een blog: “welkom achter mijn voordeur”. www.claudyblogt.nl

Mijn boodschap aan de gezondheidszorg

In mijn geval kreeg ik wegens mijn psychische aandoening erg veel medicatie die mijn emoties afvlakten. Ik kon hierdoor niet bij mijn dieperliggende emoties komen die mij onbewust het leven zwaar maakten. Het juist wel doorvoelen van onbewust onderdrukte emoties in het onbewuste geheugen is essentieel.
Lichaamsgerichte therapievormen, mindfulness en meditatie zouden naar mijn mening veel meer geïmplementeerd kunnen worden in de geestelijke gezondheidszorg. Hierdoor komt er rust in het zenuwstelsel en dat kan al veel klachten verminderen. Wanneer iemand daarnaast ook aandacht geeft aan het doorvoelen en uiten van (onbewust) verdrongen emoties, binnen een veilige setting, geeft dat mogelijkheden voor verder herstel.