Leonie
38 jaar, professioneel ervaringsdeskundige

Klachten: nekpijn, rugpijn, schouderpijn

Toen ik 14 jaar was kreeg ik last van hoofdpijn en een stijve nek en schouders. Ik doorstond de pijn door regelmatig paracetamol in te nemen. In de loop der jaren werd de pijn erger. Toen ik mijn eerste kindje kreeg kwamen er rugklachten bij, last van mijn polsen en warmte-spots op mijn benen. Ik bezocht de huisarts, fysiotherapeut en een chiropractor. Niemand kon mij vertellen wat er aan de hand was.

Ook na de geboorte van mijn tweede kindje bleven de klachten. En na aanhoudende schouderklachten moest ik stoppen met mijn werk als kapster. Toen begonnen mijn ellebogen gevoelig te worden en zich met vocht te vullen. Ook mijn achillespezen werden pijnlijk. Bij een bezoek aan de reumatoloog werd niks gevonden.

Toen zelfs mijn heupen begonnen pijn te doen en ik niet meer op mijn zij kon liggen, kwam er een machteloos, angstig en verdrietig gevoel over me. Ik had hulp nodig bij het huishouden en de verzorging van mijn kinderen. Zwaardere medicijnen om de pijn te onderdrukken wilde ik niet: dat voelde als opgeven en dat klopte voor mij niet.

Intussen had ik ook nog andere artsen bezocht en Mensendieck-therapie, dry needling, haptonomie, een psycholoog en een mindfulness-cursus geprobeerd. Niemand kon een duidelijke oorzaak geven van mijn klachten. Dat gaf mij een onrustig gevoel. Want waarom bleef de pijn aanhouden? En waarom kreeg ik steeds meer klachten?

Toch bleef ik hoop houden. Diep van binnen voelde ik dat er iets aan te doen moest zijn. Al zoekende kwam ik terecht op websites als BreinMedicijn en Emotie als medicijn, waar ik verhalen van anderen las, informatie en video’s vond en leerde over het werk van de Amerikaanse arts Sarno. Ik herkende veel en dacht: dit is het!

Ik las over hoe het brein samenwerkt met het lichaam en hoe emoties te maken hebben met de werking van zenuwen, spieren en andere weefsels. De kennis dat je pijn kunt krijgen door emoties onbewust te onderdrukken gaf meteen rust. Ik kreeg nu een verklaring die aansloot bij mijn gevoel. Het betekende namelijk ook dat ik er wat aan kon gaan doen.

Ook herkende ik bepaalde gedragskenmerken zoals alles goed willen doen, perfectionisme en een groot verantwoordelijkheidsgevoel. Deze informatie was mijn eerste stap naar herstel. Er was dus niks mis met mij: dit was gewoon de werking van het brein in het lichaam. Alles viel op zijn plek.

Het fysieke omslagpunt kwam toen ik met Nienke Feberwee van Emotie als medicijn op zoek ging naar mijn onbewuste, onderdrukte emoties. Ik had altijd gedacht best open te zijn, maar toch hebben bepaalde ervaringen meer invloed gehad dan ik besefte. Die ervaringen gaven me het gevoel dat ik niet goed genoeg en ‘anders’ was, alsof er iets mis met me was. Ik legde een verband tussen het gevoel dat ik niet goed genoeg ben en de aanhoudende klachten

Nienke gaf me helderheid en bracht me met de juiste vragen en schrijfoefeningen weer bij mijn gevoel. Stap voor stap namen mijn klachten af en kon ik steeds vrijer bewegen. Nu weet ik hoe ik de emoties zelf kan doorvoelen wanneer ze opkomen. Het is een waardevol proces geweest. Inmiddels kan ik alles weer en heb ik mijn leven weer terug!

Ik weet nu: in verbinding blijven met je eigen gevoel is de basis voor gezondheid en geluk. Ik ben ontzettend dankbaar dat ik deze benadering heb gevonden en voel een enorme drive om andere mensen te helpen met mijn ervaring.

MIJN BOODSCHAP AAN DE GEZONDHEIDSZORG

Mijn boodschap aan artsen die geen duidelijke medische oorzaak kunnen vinden is deze: erken de klachten, zorg dat je de juiste kennis in huis hebt en zorg dat je kunt doorverwijzen naar de juiste hulpverlener. Mijn arts wist wel iets over een overprikkeld zenuwstelsel en de relatie tot pijn, maar kon mij niet verder helpen. Nu weet ik dat het om verdrongen emoties gaat. Ik mocht wel naar een SOLK-poli, maar daar word je geleerd om met de pijn te leren leven. Dat wilde ik niet.

Ook kan het waardevol zijn als ervaringsdeskundigen van chronische pijn patiënten steunen via de huisarts. Ze kunnen aan mensen die daarvoor openstaan hun verhaal vertellen en daarmee herkenning en hoop geven. Je begrepen voelen is ontzettend belangrijk.